21 Mar 2018
Seçil Şeker

+1 Kromozomun Lafı Mı Olur!

Down Cafe; Bornova Belediyesi, Ulusal Down Sendrom Derneği ve Down Sendrom Derneği'nin ortak çalışmalarıyla hayata geçirildi. Down Cafe'nin açılması için 2015 yılının yaz aylarında çalışmalara başlandı ve kafe 3 Aralık 2015 Dünya Engelliler Günü'nde açıldı. Bornova Belediyesi'ne ve Olgun Atilla'ya duyarlılığından ve başarısından dolayı teşekkürlerimizi bir borç biliriz. Otuzbeşlik olarak Down Cafe çalışanı kahraman Barış ile röportaj yaptık. Gelin Down Cafe'ye bir de onun gözünden bakalım. Keyifli okumalar.

Kaynak: Down Cafe
 
Bize biraz sisteminizden ve kafenin işleyişinden bahseder misiniz?
Sabit olarak 4 down sendromlu çalışan arkadaşımız var. Tüm çalışanlarımız sigortalı olması için çalışmalarımız oldu. Down sendromlu arkadaşlarımızın imza yetkileri yok. 18 yaşından küçüklerin aileleri velileri oluyor. 18 yaşından büyük olanlarda mahkeme kararıyla vasi tayin ediliyor. Çocuklarımızın adına hesaplar açıldı. Hatasız, sürdürülebilir bir projeye imza attık.
 
Aile çocuğunun sigortalı olmasını istemezse ne oluyor?
Tabii bu istekle de çok karşılaştık çünkü sigortalı olunca devlet desteği kesiliyor. Onlara da şu şekilde bir çözüm ürettik; İŞ-KUR ile bir protokol yaptık, kursiyere günlük ödeme yapılıyor ve bu kişiler çalışabiliyor. Bir günlük sigorta olduğundan devlet desteği de kesilmiyor. 3 - 4 ay süren bu süreçle hem çocuklarımız çalışma hazzı yaşadı hem de aileler mutlu oldu. 
 
Ege Üniversitesi ile de ortak bir çalışmamız var. Down Cafe devam ettikçe hem çocuklarımıza hem bizlere eğitimler düzenliyor. Ege Üniversitesi Engelli Çocuklar Rehabilitasyon Merkezi bize bu konuda çok yardımcı oluyor. Birçok daldan saygıdeğer hocalarımız çocuklarımıza birçok dalda konservatuvar eğitimi verdiler.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kaynak: Down Cafe
 
Sabit çalışan kadrosu da kurmalıydık. Çocuklarımızı büyük temizlik işlerinden sorumlu tutmuyoruz. Aynı şekilde oluşabilecek hasarlara karşı mutfağa da girmiyorlar. Çalışanlarımız 2 günlük mini bir kursla iletişim ve arkadaşlık kurma konusunda destek aldılar. 
 
Down Sendromlu çocuklar başka bir yerde de çalışabilirler mi? 
Tabii ki. Karşıyaka'dan gelen bir arkadaşımız vardı. Ailesi çok zorlanıyordu. Şimdi Girne'de bir kafede çalışıyor. 

Çalışma koşullarını nasıl ayarlıyorsunuz?
Yoruluyorlar ve sağlıklarını kaybetmemeleri açısından günlük en fazla 5 saat çalışıyorlar. Kafemizin içerisinde istirahat edebilecekleri koltuklar da var. Dinleniyorlar, uyuyabiliyorlar... Ailelerine ve kendilerine en uygun saat dilimlerinde buraya gelip çalışıyorlar. Kahramanımız var adı Barış... Onunla burada ofisimizde de birlikte çalışıyoruz. Barış'ımız sabah 9'da geliyor, akşam 6'da zor gönderiyoruz. 
 
Gelin Down Cafe'yi bir de Barış'tan dinleyelim...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kaynak: Down Cafe
 
Merhaba Barış! Senin ve çalışkanlığın hakkında çok şey duyduk. Çalışma hayatın nasıl gidiyor?
Çok güzel. Ben çalışmayı çok seviyorum. Açılışından beri burada çalışıyorum. Burada birçok arkadaşım var. Birlikte çalışıyoruz ve eğleniyoruz. Verilen her işi yaparım. Tüm masaların numaralarını ezbere biliyorum. 
 
Arkadaşlarınla aran nasıl?
Burası iş yeri, bazen onlara kızıyorum "Sakin olun!" diye. Müşterileri rahatsız etmemeliyiz. 
 
Nasıl sağlıyorsun ulaşımını?
Sabah kahvaltımı yapıyorum, dolmuşa binip işe geliyorum. Okuma, yazma biliyorum. Yalnız seyahat edebiliyorum. Kendi başıma yolculuk etmeyi çok seviyorum.  Part time çalışıyorum ve maaşımı kendim çekiyorum. Alış veriş yapmayı çok seviyorum. Kardeşlerime, akrabalarıma hediye almaktan çok hoşlanıyorum. 
 
Hobilerin var mı? Çalışmadığın günler neler yapıyorsun?
Dans ediyorum. Folklor, vals, zeybek kurslarına gidiyorum. Mavibahçe'de bir gösterimiz oldu. Bağlama çalmayı öğrendim. Sesim de çok güzel. Mustafa Özaslan'ı çok seviyorum. Kendisiyle Facebook'tan konuşuyoruz. Albüm de çıkarmak istiyorum. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kaynak: Down Cafe