Mesafe
İnsan merkezli çağ dendiğinde kastedilen insanın fiziksel varlık halinden ziyade baskın yetisi aklın sürdüğü egemenliktir, elbette. Doğa karşıtlığı ve hayvan oluştan korku “insan” fikrinin temelini oluşturur.
Dünya ile aramıza koyduğumuz boşluğun derinliği tam da dehşet verici düzeylere ulaştığında, insanlık olarak toplum organizasyonunun çöküşüne şahitlik ediyoruz. Distopik öngörülerin gerçeğe dönüştüğü, bilim kurgunun yeni normal olduğu şimdiki zaman, bizi ‘küresel’ kavramını yıllardır kullanılan ekonomik anlamı ötesinde algılamaya itiyor.
Mesafe, ilkel oluş ve uygarlık arasındaki bu çatışmadan beslenerek kendi dilinde aktardığı anlatısıyla bizleri sezgilerimizi hatırlamaya davet ediyor.
Doğa insan için sadece bir deneyimden mi ibaret? İnsan, hayvan-oluştan bu kadar uzaklaşmışken doğayla nasıl tekrar uyumlanacak?